Kierunkowy uskok wiatru w pionie na diagramie Skew-T
Kierunkowy uskok wiatru w pionie (ang. directonal shear) – składnik pionowego uskoku wiatru, który charakteryzuje się zmianą kierunku wiatru wraz ze wzrostem wysokości. Jeśli występuję, to zwykle wraz z wysokością wiatr skręca zgodnie z ruchem wskazówek zegara (veering winds), np. 10 m nad ziemią wieje wiatr południowy, natomiast na wysokości 3 km nad ziemią notuje się wiatr zachodni. Dość często obserwuje się jednak sytuację odwrotną (backing winds). Kierunkowy uskok wiatru w pionie sprzyja występowaniu burz superkomórkowych oraz tworzeniu się mezocyklonowych trąb powietrznych (zwłaszcza, gdy duża skrętność występuje w pierwszym, dolnym kilometrze troposfery). Z tym pojęciem ściśle jest związany parametr Storm Relative Helicity (SRH) – tym większy, im większa skrętność i pionowe uskoki wiatru.
