MCC nad środkową częścią Stanów Zjednoczonych (źródło: NWS NOAA / www.tempestwood.com)
MCC (ang. Mesoscale Convective Complex) – rozległy wielokomórkowy układ burzowy (MCS), zazwyczaj o zaokrąglonym lub owalnym kształcie, który pod względem czasu występowania i siły burz jest najbardziej aktywny na ogół w nocy. Formalna definicja MCC uwzględnia powierzchnię układu burzowego (widoczną z satelity na zdjęciach w podczerwieni), długość jego trwania i ekscentryczność. Rozmiar: aby układ zaliczyć jako MCC, temperatura jego wierzchołków musi być równa lub niższa od -32°C na obszarze co najmniej 100000 km2 oraz równa lub niższa od -52°C na obszarze co najmniej 50000 km2. Długość trwania: aby układ burzowy uznać za MCC, musi trwać co najmniej 6 godzin. Ekscentryczność: co najmniej 70% zarówno mniejszej, jak i większej osi układu MCC powstaje z izolowanych komórek burzowych tworzących się późnym popołudniem i wieczorem na obszarze, gdzie ryzyko gwałtownych zjawisk jest największe. Po szczycie intensywności układu głównym ryzykiem związanym z MCC stają się potężne opady deszczu i powodzie.
