Polscy Łowcy Burz – Skywarn Polska

Podczas gdy w Polsce mamy do czynienia z dość stabilną i coraz pogodniejszą aurą, za Oceanem Atlantyckim szykuje się bardzo dynamiczna pogoda. Szczególnie groźnie będzie jutro, kiedy spodziewane są wszelkie możliwe groźne zjawiska pogodowe.

CAPE wyliczane dla cząstki uśrednionej z dolnego kilometra (GFS)

Obecnie na pograniczu stanów Kansas i Kolorado znajduje się układ niskiego ciśnienia z doskonale zaznaczonym ciepłym sektorem (T850 hPa osiąga i przekracza 20 °C). Póki co układ ten nie jest zbyt aktywny, z czym wiąże się jeszcze dość spora odległość rdzenia prądu strumieniowego, który znajduje się na północ i północny – zachód od środkowej części Ameryki Północnej i związany jest z odcinającym się od doliny geopotencjału górnym ośrodkiem niżowym. W kolejnych kilkunastu i kilkudziesięciu godzinach sytuacja ta ulegnie dużej zmianie – niż górny oraz przebiegająca po jego południowej oraz wschodniej stronie aktywna, długa fala górna nasunie się w strefę oddziaływania niżu dolnego, dodatkowo zacznie się zaznaczać coraz większy gradient poziomy temperatury w całym pionowym profilu troposfery. W rezultacie niż dolny znacząco się wzmocni, a w jego ciepłym sektorze pojawi się istotny wzrost chwiejności termodynamicznej. Prognozy numeryczne oparte na modelu GFS od kilku dni wskazują, iż MLCAPE, tylko w warstwie 0-1 km, osiągnie nawet około 1700-2300 J/kg, jednocześnie pokrywając się z dość silnymi uskokami pionowymi wiatru (DLS ok. 25 m/s, LLS ok. 16-19 m/s, SRH3 ok. 250-400 m2/s2) oraz silną i głęboką zbieżnością wiatru w warstwie granicznej. Prognozy faworyzują rozwój niebezpiecznych formacji burzowych z rotującymi prądami wstępującymi (superkomórek), generujących m.in. opady dużego gradu (niewykluczone są również tornada, przy czym ich ryzyko będzie ograniczone w przypadku pojawienia się potencjalnej linii szkwału). Największe zagrożenie niszczącymi burzami prognozowane jest w stanie Iowa, wzdłuż wschodniej Nebraski, w północno – zachodnich krańcach Missouri, a także na południu Minnesoty.

Czytaj dalej →

Ostatnimi czasy najwięcej chwil ze Słońcem notowanych jest na zachodzie naszego kraju. Z kolei im dalej na wschód, tym występuje większa wilgotność powietrza w dolnej troposferze, która sprzyja w formowaniu się chmur, na ogół kłębiasto-warstwowych (Stratocumulus).

Spodziewana wilgotność względna na wysokości 850 hPa – piątek (GFS)

Bieżące analizy synoptyczne wskazują, iż centrum coraz silniejszego wyżu „Karin” znajduje się nad Morzem Bałtyckim. W ciągu najbliższych kilku dni wyż przesunie się dalej w kierunku południowo – wschodnim i prawdopodobnie w piątek jego centrum znajdzie się na pograniczu Podlasia, Litwy i Białorusi. Po wschodniej stronie układu wciąż napływa arktyczna i zarazem wilgotna masa powietrza, która odpowiada za większą ilość chmur na obszarze RP (początkowa faza oddziaływania wyżu, o czym można było przeczytać w poprzednim artykule). W kolejnych kilkudziesięciu godzinach sytuacja zacznie się stopniowo zmieniać, a dalsze przesuwanie wyżu na południowy – wschód i wzmacnianie się środkowo-troposferycznego grzbietu geopotencjału po jego zachodniej stronie, spowodują wyraźną poprawę pogody w przeważającej części naszego kraju. Szczególnie sporo chwil ze Słońcem pojawi się w piątek, a także w sobotę (przy czym w pierwszy dzień weekendu od zachodu może stopniowo postępować wzrost zachmurzenia, dodatkowo niewykluczone są opady deszczu związane z ciepłym wycinkiem frontu), kiedy napływająca nad obszar RP masa powietrza w dolnej troposferze, ulegnie wyraźnemu osuszeniu.

Jutrzejszy dzień, podobnie jak dzisiejszy, najpogodniejszą aurę przyniesie wzdłuż zachodniej części kraju, gdzie możliwe jest bezchmurne niebo, natomiast im dalej na wschód, tym ponownie należy się liczyć z rozwojem kłębiasto-warstwowego zachmurzenia. Z obecnych prognoz wynika również, że największy, nocny i poranny spadek temperatury minimalnej pojawi się podczas jutrzejszej nocy, zwłaszcza na południu, częściowo południowym i północnym – wschodzie, a także w rejonach centralnych oraz miejscami wschodnich. Zimno będzie też w sobotę, szczególnie wzdłuż wschodniej Polski i cz. w dzielnicach południowych.

Czytaj dalej →

Nad Rosją kolejny dzień z rzędu obecna jest rozległa strefa środkowo-troposferycznej doliny geopotencjału, która zbudowana jest z bardzo chłodnej, arktycznej masy powietrza. Po jej zachodniej stronie, w środowisku chłodnego i co za tym idzie gęstego, osiadającego powietrza rozbudowuje się układ wysokiego ciśnienia o imieniu „Karin”, który w następnych dniach będzie mieć istotny wpływ m.in. na pogodę w Polsce.

Prognozowany silny wyż (czwartek, godziny ranne – model GFS)

O tym, że silny układ wyżowy powstanie, było już wiadome kilka dni temu. Od tamtego czasu wyraźne zmiany dotyczą przede wszystkim jego dalszej trajektorii – obecne analizy numeryczne modeli wskazują, że jego centrum będzie stopniowo przemieszczać się w kierunku południowo – wschodnim, w stronę Morza Bałtyckiego (znajdzie się nad nim pojutrze), następnie również Polski (czwartek / piątek). Wraz z przybliżaniem się wyżu do naszego kraju, układ w dalszym ciągu będzie się wzmacniał, a ciśnienie atmosferyczne osiągnie i przekroczy aż 1030 hPa. Wyż ten zapewni na ogół stabilną, dość pogodną aurę, jednak nocami i o porankach należy się liczyć z największymi – póki co – spadkami temperatury minimalnej podczas tegorocznej jesieni. Szczególnie zimno będzie w czwartek, piątek oraz sobotę, kiedy temperatura w klatce meteorologicznej może spadać nawet poniżej -2 – -3 °C (przy gruncie poniżej -5 – -7 °C!). Największe spadki temperatury spodziewane są na wschodzie, północnym – wschodzie, miejscami północy, w centrum, na południowym – wschodzie oraz w dzielnicach południowych. Silnemu wypromieniowaniu ciepła w przestrzeń kosmiczną w wielu miejscach będzie sprzyjać pogodne i bezchmurne niebo, a także praktycznie w ogóle nieodczuwalny wiatr w dolnej troposferze. Mimo wszystko zalecamy obserwację prognoz (np. modelu UM) dotyczących zawartości wilgoci w dolnych warstwach, bowiem będą miejsca, gdzie będzie obecne zachmurzenie warstwowe (szczególnie w początkowej fazie oddziaływania wyżu).